Stil

De mist
trekt op
De zon
verdampt
de druppels
fijn

Ik kijk
de hemel
blauw

Ik kijk
de lucht
zo stil

jij gaat
je weg

de afstand
twinkelt
in de sneeuw

En dan
is het

sssst

Heel stil

Heel stil

Jeugdherinneringen - Thuis

Gisteravond heb ik inspiratie opgedaan rond het thema 'thuis', als gespreksleider voor De Stamtafel, voor Lifestyle Almere. Hier enkele jeugdherinneringen, gevangen in wat woorden:


Thuis

Een Sons dennenbos
Mijn trui en sjaal los

Zacht verend de voeten
De naalden en het mos

De geur van oude bladeren
Nattig en vol dorst

De belofte dat het straks
Een waterkoude winter wordt

Thuis

De merels fluitend
Lichtgroen, de eerste lentegeur

Spelende kinderstemmen
In de verte. En verder niets

De diepbruine koffie
Uit het blik het filterzakje in

Mijn vader die zijn krantje leest
Mijn bezige moeder. De melk die aanbrandt

Thuis

De katten op het konijnenhok
Zomers gebroederlijk naast elkaar

Mijn zus als astronaut
Mijn broer die een pc verbouwt

Mijn moeder roept: ‘Aan tafel’
En klingelt aan de bel

Rennend wie het eerste is
Lachend om wat pap vertelt

Thuis

De broodjes op de zondagmorgen
Het tafelkleed zo vlekkeloos

Eitjes, verse jus en croissants
Zo veilig, geborgen en zorgeloos

Zo zonnig
Helemaal

thuis


Linnie G.

Afscheid

Afscheid

En als dan
De nacht
Daar is
Zo onheilspellend
Zacht
Jou komt halen
Zwevend dromend
Levenslust voorbij

De nacht
Zij tilt je op
Ze neemt je mee
Rustend op een bed
Groenig vers van vree

Dit afscheid
Je gelaat
Je sprankelende lach
Iets wat mijn ziel
Nooit meer verlaat


Voor Rosanna

LinnieG.

Uiltje

Oehoe
- riep de uil -
Ik ga een uiltje knappen
Oehoe -

En hij knapte
*knap*
Zichtbaar op


Linnie G.
Voor Rosalie, slaap lekker, moppie.

Storm

Voor Rosalie

"Er was een storm
't donderde over ons dorp
wij weggetrokken
weggetrokken
Ja, d'r was een stroom
donderend over ons dorp
wij weggetrokken
weggetrokken"

"Overal rommel
overal troep
daarom weggetrokken
weggetrokken
't Was funest
Bezem rolde over de grond
bladeren stoven in 't rond
Ja, 't was funest
voor ons spinnennest
Ons web kapot!
Wij schoten omhoog
weggetrokken kapotgeschrokken..."

"Zelfs de mieren
gierden uit alle kieren
en riepen in paniek:
Wie o wie waait weg
Kijk uit voor die vrouw
Daar bij die heg
Schaar je bij elkaar
Kruip hier en daar
wie o wie waait weg"

"De slang de slang
de tuinslang spoot
Een harde straal
tot in de goot...
De bezem bleef maar vegen
donderend over de grond"

"Alleen de slakken sloegen geen kreet
verschuilden zich achter de keet
En onder de schuurdeurspleet"

"Ja zo zijn slakken dan ook wel weer
Zij aanvaren hun lot als een timide heer"

"Het overkomt ons, sliste een slak,
en kroop in zijn huis weg - krak!"

"De kevers klaagden honderduit
Beschuldigden de wormen
van verraad en schavuit
Waarop de wormen
met stomheid geslagen
in hun onschuld mompelden:
Niets gezien, omdat wij niets zagen..."

"De vlinders vlogen vluchtig weg
Fladderend en onbewogen, zeg...
Een gepoetst niemandsland
achterlatend"
"Ja zo zijn vlinders ook wel weer:
ze vrolijken je op
en eenmaal weggewaaid
laten ze je onthutst achter
- fliederend met de winden mee"

"Ja, d'r was een storm
't donderde over ons dorp
wij weggetrokken
weggetrokken
Ja, d'r was een stroom
donderend over ons dorp
wij weggetrokken
weggetrokken"

"En die vrouw
met haar bezem
ze toonde geen berouw
wat een wezenloos wezen
Die vrouw, die vrouw, die verschrikkelijke vrouw...

ze maaide het hele grasveld om
Plukken gras vlogen in het rond"

"Er was een storm
't donderde over ons dorp
wij weggetrokken
weggetrokken
Ja, d'r was een stroom
donderend over ons dorp
wij weggetrokken
weggetrokken
Ons web, ons web
Ach en wee
t is weg ons web
Wij keren nimmer weer..."

#LinnieG.

Ochtenddauw

Ochtenddauw

En als de zon opkomt
In september
Vroeg glorend

Haar stralen
En mijn gezicht
voorzichtig
op de tast

Druppels vocht
Glinsteren op
De passiebloem
De blaadjes

Een zachte bries
Wegwuivend
Alsof ze fluisteren
'Heb geen verdriet'





Linnie G.

Bloggen voor IWD TEDxAmsterdam - The rush of water

Ter info:
Voor TEDxAmsterdam Ideas Worth doing schrijf ik sinds augustus 2011 maandelijks een blog. Mijn eerste blog op deze site wilde ik ook op mijn eigen blog vermelden.
Veel leesplezier!
Linnie G.

The Rush of Water

While growing up in Holland the omnipresent rush of water is nothing to be astonished about. However, in most parts of the world – like in Somaliland – water, H2O, seems more and more a myth. The founders of The Winddrinker want to put this to an end. Sjoerd Dijkstra, a Dutchman, is one of them. “Our aim is to make clean drinking water affordable for the poor.”

Dijkstra says: “The Winddrinker turns salt water into clean drinking water, and only by using wind energy. In dry coastal areas of developing countries or in countries where people do not have access to clean water, this could be the solution.”

The Winddrinker combines a windmill and a desalination pump in the most efficient way. A mechanical coupling ensures a cheap, simple and reliable technology. This technology has been developed by researchers of the Delft University of Technology in Holland. Dijkstra: “The prototype that will arise in Somaliland will produce an average of 25.000 liters healthy drink water per day for at least 5.000 local people.”

Never a dull moment
“We always include local people to start The Winddrinker project up”, according to Dijkstra. He truly believes that when “we are all in this together, we all benefit from it”.

So locals and NGO’s worked together with the Dutch team. They built a wall of 300 meters which will surround The Winddrinker. “Bricks are hand made by local people. These bricks dry in the sun. You can imagine, it takes a while to build this wall.”

They evenly finished with the construction of a water well, by using water pressure to dig the hole.

Despite of all the effort lately Dijkstra’s team was suddenly faced with a problem. One of the non plastered walls came down. He comments: “Indeed, never a dull moment.” They are solving this problem.

The rush of water
Although Dijkstra’s team was faced with one collapsing wall, there still is progress. Dijkstra smiles. “We are really happy about this: Malao waters’ well is working…”


“Isn’t it fantastic?!”
We can only nod our heads. In an undeveloped country like Somaliland, The Winddrinker makes a difference. This is fantastic, since it is the beginning of the rush of water. Hopefully the omnipresent rush of water, worldwide.

Linda Graanoogst - Published on TedxAmsterdam august 2011

http://www.tedxamsterdam.com/2011/ideas-worth-doing-the-rush-of-water/

Don't stop me now

Vanochtend zocht ik een locatie in Kampen op - of all places. Via google.
En voilà, daar verscheen een eerbetoon aan Freddy Mercury. Hij zou vandaag op maandag 5 september 2011 al 65 jaar zijn geworden...

Ik droomde even weg terwijl ik het filmpje bekeek en stelde me voor hoe de leadzanger van Queen er nu uitgezien zou hebben. Met vijfenzestig lentes, zou hij rimpels hebben of naar Botox uitgeweken zijn? Zou hij nog zo extravagant gekleed gaan, met nog 5 jaar te gaan om zijn zeventigste verjaardag te vervullen?
Zou hij nog steeds vloeken - off the record - buiten de interviews om en de gedistingeerde Engelsman spelen? Zou hij blijven optreden en dansend het publiek verleiden - 'I'm havin' a ball...'? Of zou de 65-jarige Freddy als vrouw in een kinky roze pakje, stofzuigerslang in de hand, pruillipje met snor: 'I want to break free-hee!' protesterend brullen?
Wie weet...

De hele dag zingt het lied 'Don't stop me now' door mijn hoofd, als een ode aan deze popster uit mijn jeugd.

Freddy Mercury. Ik herinner mij hem alleen zoals hij was: een sterke, excentrieke man, met een stoere kaaklijn en een filmisch prachtige kop.
Het beeld dat op mijn netvlies staat, is het beeld dat nooit stopt.

Voor R., voor later

Daar sta je dan
Je ogen stralend
Je handen in modder

Daar zit je dan
Je knieën gebogen
Je haar voor je ogen

Daar roep je dan
Je mama om aandacht
Je mama die glimlacht



(Hier is het geluk
Het lacht naar mij
Het geluk grijnst terug)


Een gedichtje naar aanleiding van vanmiddag in de tuin, door Linnie G.

The Truth

On the crossroads

Of my mind

I've accomplished

Many goals

Yet the best

Of all I have

Appears

In my dream

Unlikely bold

The Truth

It holds



a poem by Linnie G.

Zuur en wrang? Uit zwang!

Verbazingwekkend, hoe zuur en wrang nog altijd bij u in zwang zijn.
Het lijkt wel of als u dat maar bent, en zo maar praat, u subiet bijval krijgt. En op succesvolle wijze medeleven over u afroept, per definitie. Want het is toch zo heerlijk om te zeuren, te klaagzangen en te benadrukken hoe zwaar en vreselijk iets wel niet is...

Positief in het leven staan blijkt dan ineens gelijk te zijn aan naïef. Of zo domweg gelukkig, dat het toch niet waar kan zijn. Dat anderen denken: 'Daar moet vast iets achter zitten! Want zoals zij doet of praat, dat kan toch niet kloppen?'

En wat nu, als dat niet het geval is? Wat dan?

Een leermeester vertelde eens: "Heb geen verwachtingen, van de toekomst of het heden. Sta in het leven zoals het u toevalt." Die uitspraak heb ik in mij opgenomen, hij maakt deel uit van mijn verleden, heden en toekomst. Ja, ik draag 'm maar al te graag met mij mee.

Want zuur en wrang zijn volgens mij passé. Zuur en wrang, die twee verban ik het liefst uit mijn wereld. Omdat 'de andere kant kiezen', die van positiviteit, mijns inziens zoveel meer biedt en brengt.

Maar goed, u wil al dat positivisme wellicht niet horen, noch lezen, noch proeven, noch ruiken. Ik vind dat ik in een paleis woon, mijn rijtjeshuis in Almere.

In ware rijkdom leven, kan pas als u uw eigen diamanten opmerkt. U moet het alleen zelf (in)zien, ziet u?


Linnie G., 'Domweg gelukkig in Danswijk'

Niet meer

Als jij er niet meer bent
Wat zou ik dan nog doen

Als jij er niet meer bent
Wat zou ik dan nog zeggen

Als jij er niet meer bent
Wat zou ik dan nog eten

Als jij er niet meer bent
Wat zou ik je lach missen

Als jij er niet meer bent
Wie ben ik dan

zonder jou

Voor R.

Elke avond voor het slapen gaan
Kijk ik even naar de maan

En hoe het schijnsel
je gezicht belicht

(je slaapt als een roos)

Het valt me op hoe
Je het leven aanbidt

Overdag je schaterlach
Je sprankelende ogen
Je ondeugende streken

Nu ben je zo stil
En sta ik stil
Je slaapt zo rustig

Mijn wens voor jou
Leef je leven
precies
als in je mooiste dromen

Zodat je mij trots vertellen kan:
'Dit is mijn leven, mam'

Nieuwe liefde

Eens in de zoveel tijd overkomt het me: een nieuwe liefde.

'n Vlammend hart, stralende ogen, en als in een soort roes uitkijkend naar wat hij mij de komende dagen doet beloven en geloven.

En aan niets en niemand anders dan mijn sweetie pie, kan ik denken. Ook al zet ik een serieus pad uit voor mezelf, in gedachten, dan hopla, ineens zit ik weer op de U-turn om regelrecht terug te keren naar waar het allemaal om draait: mijn nieuwe liefde.

Zo gaat dat in mijn leven. En als ik je laat schrikken, en, o, krijg je nu rode koontjes bij het lezen van dit bericht, ik houd je nog even in spanning...

Momenteel is mijn tortelduifje niemand minder dan een heleboel personen tegelijk. Ik hoor je denken: "Wow, die is echt geflipt!" En ik?
Ik kan niets anders doen dan instemmend knikken en hummen.

Want mijn nieuwe liefde heet Twitter. En zoals elke sprankelende Valentijn, na verloop van tijd dut de passie weer even in. En verandert het in 'houden van'. Maar tot op heden is een goede minnaar gebleken.
Voor al mijn tweeps, een fijne Valentijn.
En kruip nog even dicht tegen mijn TijdsLijn aan. ;-)

Linnie G.

Transitie

Moeder en dochter
Dochter en moeder

En altijd voor altijd
verbonden, gekoppeld

Mijn kleine meid
Mijn grote trots

Je slaapt zo lief

Elke verandering
Ik volg je op de voet
Je betreedt de paden
Die ik zorgelijk behoed
(Voor altijd moeder)

Lieve kleine
Groter en groter

Jouw transitie
Is de mijne

Hoe synchroon
lopen onze tijden

Stapeltjes schuldgevoel

Stapeltjes schuldgevoel. Zo noem ik ze, de kranten, de foldertjes en de bladen van afgelopen week die ik graag had willen lezen, maar waar ik niet aan toegekomen ben.
En o, wat had ik ze graag willen spellen. Maar ik had geen tijd. Of beter: maakte er geen tijd voor.

Ook dit weekend weet ik zeker dat mijn vingers de bladzijden niet van elkaar zullen scheiden. Al die redacteuren die zo hard hebben gebuffeld, woorden wogen en wikkend over welke zinsnede te schrappen, welke te laten staan, of die zinsvolgorde dan toch te verbeteren. Mijn ogen zullen al die overwegingen missen, omdat ik er simpelweg geen tijd voor vrijmaak vandaag.

Toen ik de halve meter aan letter-en cijfercombinaties in de ondergrondse papierdump mieterde, zuchtte ik. 'Sorry medeschrijvers. Volgende week beter.' En mijn smoes prevelend: "Vandaag lees ik een goed boek, van een echte schrijfster."
Dag stapeltjes schuldgevoel. Wees maar aardig voor het milieu.
Dan beloof ook ik: beterschap.

Vrije geesten

Bevlogen - aarzelend,
Veranderend - behoudend,
Wat jij ook doet,
Waar jij ook naar verlangt,
In je hart, weet: ik doe het GOED
Ook al hoor je soms geen weerklank

Blijf je-zelf trouw
Volg je eigen pad
Je eigen weg kent vele medestanders
Die maar al te graag
Een eindje met je oplopen

(Weet: vrije geesten gaan hun eigen weg
En ontmoeten elkaar onderweg, naar hun doel)





Dit gedicht schreef ik in december 2010 voor Bastiaan Gietema,
omdat ik zijn aarzelingen en bespiegelingen herkende.