Don't stop me now

Vanochtend zocht ik een locatie in Kampen op - of all places. Via google.
En voilà, daar verscheen een eerbetoon aan Freddy Mercury. Hij zou vandaag op maandag 5 september 2011 al 65 jaar zijn geworden...

Ik droomde even weg terwijl ik het filmpje bekeek en stelde me voor hoe de leadzanger van Queen er nu uitgezien zou hebben. Met vijfenzestig lentes, zou hij rimpels hebben of naar Botox uitgeweken zijn? Zou hij nog zo extravagant gekleed gaan, met nog 5 jaar te gaan om zijn zeventigste verjaardag te vervullen?
Zou hij nog steeds vloeken - off the record - buiten de interviews om en de gedistingeerde Engelsman spelen? Zou hij blijven optreden en dansend het publiek verleiden - 'I'm havin' a ball...'? Of zou de 65-jarige Freddy als vrouw in een kinky roze pakje, stofzuigerslang in de hand, pruillipje met snor: 'I want to break free-hee!' protesterend brullen?
Wie weet...

De hele dag zingt het lied 'Don't stop me now' door mijn hoofd, als een ode aan deze popster uit mijn jeugd.

Freddy Mercury. Ik herinner mij hem alleen zoals hij was: een sterke, excentrieke man, met een stoere kaaklijn en een filmisch prachtige kop.
Het beeld dat op mijn netvlies staat, is het beeld dat nooit stopt.