Daar sta je dan
Je ogen stralend
Je handen in modder
Daar zit je dan
Je knieën gebogen
Je haar voor je ogen
Daar roep je dan
Je mama om aandacht
Je mama die glimlacht
(Hier is het geluk
Het lacht naar mij
Het geluk grijnst terug)
Een gedichtje naar aanleiding van vanmiddag in de tuin, door Linnie G.
vrijdag 24 juni 2011
The Truth
On the crossroads
Of my mind
I've accomplished
Many goals
Yet the best
Of all I have
Appears
In my dream
Unlikely bold
The Truth
It holds
a poem by Linnie G.
Of my mind
I've accomplished
Many goals
Yet the best
Of all I have
Appears
In my dream
Unlikely bold
The Truth
It holds
a poem by Linnie G.
dinsdag 7 juni 2011
Zuur en wrang? Uit zwang!
Verbazingwekkend, hoe zuur en wrang nog altijd bij u in zwang zijn.
Het lijkt wel of als u dat maar bent, en zo maar praat, u subiet bijval krijgt. En op succesvolle wijze medeleven over u afroept, per definitie. Want het is toch zo heerlijk om te zeuren, te klaagzangen en te benadrukken hoe zwaar en vreselijk iets wel niet is...
Positief in het leven staan blijkt dan ineens gelijk te zijn aan naïef. Of zo domweg gelukkig, dat het toch niet waar kan zijn. Dat anderen denken: 'Daar moet vast iets achter zitten! Want zoals zij doet of praat, dat kan toch niet kloppen?'
En wat nu, als dat niet het geval is? Wat dan?
Een leermeester vertelde eens: "Heb geen verwachtingen, van de toekomst of het heden. Sta in het leven zoals het u toevalt." Die uitspraak heb ik in mij opgenomen, hij maakt deel uit van mijn verleden, heden en toekomst. Ja, ik draag 'm maar al te graag met mij mee.
Want zuur en wrang zijn volgens mij passé. Zuur en wrang, die twee verban ik het liefst uit mijn wereld. Omdat 'de andere kant kiezen', die van positiviteit, mijns inziens zoveel meer biedt en brengt.
Maar goed, u wil al dat positivisme wellicht niet horen, noch lezen, noch proeven, noch ruiken. Ik vind dat ik in een paleis woon, mijn rijtjeshuis in Almere.
In ware rijkdom leven, kan pas als u uw eigen diamanten opmerkt. U moet het alleen zelf (in)zien, ziet u?
Linnie G., 'Domweg gelukkig in Danswijk'
Het lijkt wel of als u dat maar bent, en zo maar praat, u subiet bijval krijgt. En op succesvolle wijze medeleven over u afroept, per definitie. Want het is toch zo heerlijk om te zeuren, te klaagzangen en te benadrukken hoe zwaar en vreselijk iets wel niet is...
Positief in het leven staan blijkt dan ineens gelijk te zijn aan naïef. Of zo domweg gelukkig, dat het toch niet waar kan zijn. Dat anderen denken: 'Daar moet vast iets achter zitten! Want zoals zij doet of praat, dat kan toch niet kloppen?'
En wat nu, als dat niet het geval is? Wat dan?
Een leermeester vertelde eens: "Heb geen verwachtingen, van de toekomst of het heden. Sta in het leven zoals het u toevalt." Die uitspraak heb ik in mij opgenomen, hij maakt deel uit van mijn verleden, heden en toekomst. Ja, ik draag 'm maar al te graag met mij mee.
Want zuur en wrang zijn volgens mij passé. Zuur en wrang, die twee verban ik het liefst uit mijn wereld. Omdat 'de andere kant kiezen', die van positiviteit, mijns inziens zoveel meer biedt en brengt.
Maar goed, u wil al dat positivisme wellicht niet horen, noch lezen, noch proeven, noch ruiken. Ik vind dat ik in een paleis woon, mijn rijtjeshuis in Almere.
In ware rijkdom leven, kan pas als u uw eigen diamanten opmerkt. U moet het alleen zelf (in)zien, ziet u?
Linnie G., 'Domweg gelukkig in Danswijk'
Abonneren op:
Posts (Atom)
