Spagaat

Het belooft wat, dat nieuwe kabinet. Met gedoogsteun.
Flink snijden. Stevig bezuinigen.
Als ik de kersverse plannen mag geloven, wordt het lastig, voor een heleboel mensen. Neem de kinderopvang. In mijn vriendenclubje en in mijn familie nu al veel besproken.
Mijn broer is van de weersomstuit de kinderen nog maar even een dag extra weg gaan zetten. Of het uit ballorigheid is, weet ik niet. Hij sneerde daarna: "Nu kan het nog, straks wordt het te duur."
Ik vraag me af hoe het financiële plaatje er straks uitziet voor ons gezinnetje.
Begrijp me niet verkeerd, ik klaag niet: dat wij een bankrekening hebben, geeft al aan dat we bij de elite horen, wereldwijd gezien.

Maar hoe zijn alle bezuinigingen straks te rijmen met:
1. stimuleer nog meer vrouwen de arbeidsmarkt te betreden
2. zorg dat meer (hoogopgeleide) vrouwen op hogere posities komen (in het bedrijfsleven)
3. zorg dat vrouwen meer kinderen baren (liefst meer dan twee).

Deze drie punten vindt 'de politiek' belangrijk, maar ik vraag me af in welke volgorde. En hoe ze met elkaar te combineren zijn.

Los van het feit dat vrouwen geneigd zijn om alles op alle gebieden goed, nee wat schrijf ik, perfect te willen regelen. Thuis, op het werk, en in de 'vrije tijd'. Ook zo'n utopie. Dat gaat niet. Ik spreek uit eigen ervaring (en ja, ik ben ook zo'n controlefreak).

Maar met de bezuinigingen in aantocht, en de Sint nog lang niet, vrees ik dat veel anderhalf-verdieners drastische maatregelen moeten nemen. Want snijden in de kinderopvang, dat lijkt mij killing genoeg voor al die vrouwen die al die ballen thuis, op het werk en oja, in hun sociale leven hoog ('moeten') houden.

Vrouwen 'en masse' in een spagaat?

Kekke Nalden

Zoevend naar mijn emailadres stuitte ik op Naldens nieuwste ontdekkingen.
Deze in ons kikkerlandje wereldberoemde weblogger staarde mij olijk onder een rood kek petje aan, mij manend om me te abonneren op een spectaculaire nieuwsbrief met dito ontwikkelingen, die ik toch zeker niet zou mogen missen.

Ik ontmoette Nalden dit voorjaar tijdens een workshop in Amsterdam en alleen zijn aanwezigheid deed de zaal van sociaal netwerkende ondernemers gonzen. Hij was immers het Grote Voorbeeld, hoe het allemaal moest. Vragen vol verwachting uit de zoemende zaal. Ja, bloggen was zijn leven. En nee, zijn identiteit bleef strikt geheim. En ja, natuurlijk koos hij zelf waar hij over wilde schrijven op zijn blog. Maar als hij de snelste auto van de wereld mocht uitproberen, zou hij daar ook over schrijven.
Ik twitterde tijdens zijn toespraakje al dat hij best commercieel was, maar alla, met een kwinkslag. The new establishment, zal ik maar zeggen.

Nu vijf maanden later heeft de kekke jongeman inmiddels zijn ritje in de milieuvriendelijkste kilometervreter mogen beleven, als ik zijn laatste update op het web mag geloven. Nalden die voorheen altijd zijn eigen weg bewandelde en zelf wel bepaalde waar hij over schreef, blijkt gewoonweg ingekocht te zijn door een machtig netwerkje.
In huis-aan-huisbladen-taal: Nalden is de vleesgeworden advertorial. Blijkt dan toch alles te koop te zijn...