Het paard

Mijn dochter van bijna 4 jaar wil niets weten van de Sint.
En ook niet van zwarte piet. Hoe lollig die ook kan zijn. Al valt-ie in het water om een glimlach te ontlokken aan haar gezicht.
Nee, zij wil de goedheiligman en zijn gevolg het liefst op een veilige afstand houden.
Dus een in real life ontmoeting? Niet aan haar besteed.

Ook het schoentje zetten is een heikel punt. Na flink wat overtuigingskracht ertegen aan gegooid te hebben - "Nee, zwarte piet komt echt niet binnen, die gooit het pakje door de brievenbus" - en - "Nee, Sint blijft gewoon buiten staan, die kan toch niet met paard en al door de voordeur om iets in je laarsje te stoppen", heeft ze vanavond dan toch een wortel voor de schimmel in haar schoen gedaan.

Inmiddels heb ik de wortel weer in de groentenla teruggestopt. Heel verstandig.
En heel anders dan vorig jaar.
Toen haalde ik het in mijn hoofd om er een stuk uit te bijten, naast haar schoentje te leggen, met wat gras. Om de volgende ochtend met een enthousiast gilletje tegen haar te zeggen: "Hé kijk, het paard van Sinterklaas is geweest! Ik denk dat-ie teveel worteltjes gegeten heeft vannacht, want zie, niet alles is op..."