Stapeltjes schuldgevoel. Zo noem ik ze, de kranten, de foldertjes en de bladen van afgelopen week die ik graag had willen lezen, maar waar ik niet aan toegekomen ben.
En o, wat had ik ze graag willen spellen. Maar ik had geen tijd. Of beter: maakte er geen tijd voor.
Ook dit weekend weet ik zeker dat mijn vingers de bladzijden niet van elkaar zullen scheiden. Al die redacteuren die zo hard hebben gebuffeld, woorden wogen en wikkend over welke zinsnede te schrappen, welke te laten staan, of die zinsvolgorde dan toch te verbeteren. Mijn ogen zullen al die overwegingen missen, omdat ik er simpelweg geen tijd voor vrijmaak vandaag.
Toen ik de halve meter aan letter-en cijfercombinaties in de ondergrondse papierdump mieterde, zuchtte ik. 'Sorry medeschrijvers. Volgende week beter.' En mijn smoes prevelend: "Vandaag lees ik een goed boek, van een echte schrijfster."
Dag stapeltjes schuldgevoel. Wees maar aardig voor het milieu.
Dan beloof ook ik: beterschap.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten