De Macshrewtop

Dat was het helemaal. De Macshrewtop.
Jaaaaaaren geleden, toen ik nog in moeders mooiste zelfgemaakte outfits liep op het Van der Puttlyceum in Eindhoven, hield ik een spreekbeurt over de Macshrewtop.
Een vlammend betoog over het mooiste (nog uit te vinden) apparaat dat al onze problemen als sneeuw voor de zon zou laten verdwijnen: de Macshrewtop.
Elke letter van dat woord was de beginletter van een van de vele functies.
Je kon er mee typen, mee kopiëren, mee bellen zonder snoer, muziek op afluisteren (zelfs met een koptelefoon), mee faxen, berichtjes mee doorsturen naar de andere kant van de wereld; en: niet onbelangrijk: je kon het óók gebruiken in de klas als alternatief voor de alom populaire en zeer geprezen spiekbrief.
Eigenlijk had er een lichtje bij mij moeten gaan branden, toen verschillende klasgenoten vroegen wanneer en waar de Macshrewtop in de schappen zou liggen.

Nu denk ik nog wel eens terug aan mijn eigen spreekbeurt, tijdens die les Nederlands van 'meester' Wim Daniëls.
O jongens, had ik De Macshrewtop maar laten registreren. Dan was ik al binnen geweest. En kon ik lekker lui op een zonovergoten idyllisch eiland dat boek gaan schrijven, waar ik al jaren van droom...
Conclusie I: ik ben toch slimmer dan ik toen dacht te zijn.
Conclusie II: mijn zolder-etage moet er toch maar eens aan geloven. Of dat boek.
Conclusie III: ik ga alle spreekbeurten van mijn dochtertje later heeeeeeeel goed bewaren. Je weet nooit wat voor een briljante ideeën zij weer heeft als ze 13 jaar is.
Conclusie IV: ik ben toch dommer dan ik nu denk slim te zijn.

Iedereen veel plezier met zijn I-Pad, I-Pod, IPhone of wat voor een Macshrewtop TM (r) het dan ook moge zijn.