Daar sta je dan
Je ogen stralend
Je handen in modder
Daar zit je dan
Je knieën gebogen
Je haar voor je ogen
Daar roep je dan
Je mama om aandacht
Je mama die glimlacht
(Hier is het geluk
Het lacht naar mij
Het geluk grijnst terug)
Een gedichtje naar aanleiding van vanmiddag in de tuin, door Linnie G.
vrijdag 24 juni 2011
The Truth
On the crossroads
Of my mind
I've accomplished
Many goals
Yet the best
Of all I have
Appears
In my dream
Unlikely bold
The Truth
It holds
a poem by Linnie G.
Of my mind
I've accomplished
Many goals
Yet the best
Of all I have
Appears
In my dream
Unlikely bold
The Truth
It holds
a poem by Linnie G.
dinsdag 7 juni 2011
Zuur en wrang? Uit zwang!
Verbazingwekkend, hoe zuur en wrang nog altijd bij u in zwang zijn.
Het lijkt wel of als u dat maar bent, en zo maar praat, u subiet bijval krijgt. En op succesvolle wijze medeleven over u afroept, per definitie. Want het is toch zo heerlijk om te zeuren, te klaagzangen en te benadrukken hoe zwaar en vreselijk iets wel niet is...
Positief in het leven staan blijkt dan ineens gelijk te zijn aan naïef. Of zo domweg gelukkig, dat het toch niet waar kan zijn. Dat anderen denken: 'Daar moet vast iets achter zitten! Want zoals zij doet of praat, dat kan toch niet kloppen?'
En wat nu, als dat niet het geval is? Wat dan?
Een leermeester vertelde eens: "Heb geen verwachtingen, van de toekomst of het heden. Sta in het leven zoals het u toevalt." Die uitspraak heb ik in mij opgenomen, hij maakt deel uit van mijn verleden, heden en toekomst. Ja, ik draag 'm maar al te graag met mij mee.
Want zuur en wrang zijn volgens mij passé. Zuur en wrang, die twee verban ik het liefst uit mijn wereld. Omdat 'de andere kant kiezen', die van positiviteit, mijns inziens zoveel meer biedt en brengt.
Maar goed, u wil al dat positivisme wellicht niet horen, noch lezen, noch proeven, noch ruiken. Ik vind dat ik in een paleis woon, mijn rijtjeshuis in Almere.
In ware rijkdom leven, kan pas als u uw eigen diamanten opmerkt. U moet het alleen zelf (in)zien, ziet u?
Linnie G., 'Domweg gelukkig in Danswijk'
Het lijkt wel of als u dat maar bent, en zo maar praat, u subiet bijval krijgt. En op succesvolle wijze medeleven over u afroept, per definitie. Want het is toch zo heerlijk om te zeuren, te klaagzangen en te benadrukken hoe zwaar en vreselijk iets wel niet is...
Positief in het leven staan blijkt dan ineens gelijk te zijn aan naïef. Of zo domweg gelukkig, dat het toch niet waar kan zijn. Dat anderen denken: 'Daar moet vast iets achter zitten! Want zoals zij doet of praat, dat kan toch niet kloppen?'
En wat nu, als dat niet het geval is? Wat dan?
Een leermeester vertelde eens: "Heb geen verwachtingen, van de toekomst of het heden. Sta in het leven zoals het u toevalt." Die uitspraak heb ik in mij opgenomen, hij maakt deel uit van mijn verleden, heden en toekomst. Ja, ik draag 'm maar al te graag met mij mee.
Want zuur en wrang zijn volgens mij passé. Zuur en wrang, die twee verban ik het liefst uit mijn wereld. Omdat 'de andere kant kiezen', die van positiviteit, mijns inziens zoveel meer biedt en brengt.
Maar goed, u wil al dat positivisme wellicht niet horen, noch lezen, noch proeven, noch ruiken. Ik vind dat ik in een paleis woon, mijn rijtjeshuis in Almere.
In ware rijkdom leven, kan pas als u uw eigen diamanten opmerkt. U moet het alleen zelf (in)zien, ziet u?
Linnie G., 'Domweg gelukkig in Danswijk'
woensdag 23 maart 2011
Niet meer
Als jij er niet meer bent
Wat zou ik dan nog doen
Als jij er niet meer bent
Wat zou ik dan nog zeggen
Als jij er niet meer bent
Wat zou ik dan nog eten
Als jij er niet meer bent
Wat zou ik je lach missen
Als jij er niet meer bent
Wie ben ik dan
zonder jou
Wat zou ik dan nog doen
Als jij er niet meer bent
Wat zou ik dan nog zeggen
Als jij er niet meer bent
Wat zou ik dan nog eten
Als jij er niet meer bent
Wat zou ik je lach missen
Als jij er niet meer bent
Wie ben ik dan
zonder jou
dinsdag 15 maart 2011
Voor R.
Elke avond voor het slapen gaan
Kijk ik even naar de maan
En hoe het schijnsel
je gezicht belicht
(je slaapt als een roos)
Het valt me op hoe
Je het leven aanbidt
Overdag je schaterlach
Je sprankelende ogen
Je ondeugende streken
Nu ben je zo stil
En sta ik stil
Je slaapt zo rustig
Mijn wens voor jou
Leef je leven
precies
als in je mooiste dromen
Zodat je mij trots vertellen kan:
'Dit is mijn leven, mam'
Kijk ik even naar de maan
En hoe het schijnsel
je gezicht belicht
(je slaapt als een roos)
Het valt me op hoe
Je het leven aanbidt
Overdag je schaterlach
Je sprankelende ogen
Je ondeugende streken
Nu ben je zo stil
En sta ik stil
Je slaapt zo rustig
Mijn wens voor jou
Leef je leven
precies
als in je mooiste dromen
Zodat je mij trots vertellen kan:
'Dit is mijn leven, mam'
zondag 13 februari 2011
Nieuwe liefde
Eens in de zoveel tijd overkomt het me: een nieuwe liefde.
'n Vlammend hart, stralende ogen, en als in een soort roes uitkijkend naar wat hij mij de komende dagen doet beloven en geloven.
En aan niets en niemand anders dan mijn sweetie pie, kan ik denken. Ook al zet ik een serieus pad uit voor mezelf, in gedachten, dan hopla, ineens zit ik weer op de U-turn om regelrecht terug te keren naar waar het allemaal om draait: mijn nieuwe liefde.
Zo gaat dat in mijn leven. En als ik je laat schrikken, en, o, krijg je nu rode koontjes bij het lezen van dit bericht, ik houd je nog even in spanning...
Momenteel is mijn tortelduifje niemand minder dan een heleboel personen tegelijk. Ik hoor je denken: "Wow, die is echt geflipt!" En ik?
Ik kan niets anders doen dan instemmend knikken en hummen.
Want mijn nieuwe liefde heet Twitter. En zoals elke sprankelende Valentijn, na verloop van tijd dut de passie weer even in. En verandert het in 'houden van'. Maar tot op heden is een goede minnaar gebleken.
Voor al mijn tweeps, een fijne Valentijn.
En kruip nog even dicht tegen mijn TijdsLijn aan. ;-)
Linnie G.
'n Vlammend hart, stralende ogen, en als in een soort roes uitkijkend naar wat hij mij de komende dagen doet beloven en geloven.
En aan niets en niemand anders dan mijn sweetie pie, kan ik denken. Ook al zet ik een serieus pad uit voor mezelf, in gedachten, dan hopla, ineens zit ik weer op de U-turn om regelrecht terug te keren naar waar het allemaal om draait: mijn nieuwe liefde.
Zo gaat dat in mijn leven. En als ik je laat schrikken, en, o, krijg je nu rode koontjes bij het lezen van dit bericht, ik houd je nog even in spanning...
Momenteel is mijn tortelduifje niemand minder dan een heleboel personen tegelijk. Ik hoor je denken: "Wow, die is echt geflipt!" En ik?
Ik kan niets anders doen dan instemmend knikken en hummen.
Want mijn nieuwe liefde heet Twitter. En zoals elke sprankelende Valentijn, na verloop van tijd dut de passie weer even in. En verandert het in 'houden van'. Maar tot op heden is een goede minnaar gebleken.
Voor al mijn tweeps, een fijne Valentijn.
En kruip nog even dicht tegen mijn TijdsLijn aan. ;-)
Linnie G.
Transitie
Moeder en dochter
Dochter en moeder
En altijd voor altijd
verbonden, gekoppeld
Mijn kleine meid
Mijn grote trots
Je slaapt zo lief
Elke verandering
Ik volg je op de voet
Je betreedt de paden
Die ik zorgelijk behoed
(Voor altijd moeder)
Lieve kleine
Groter en groter
Jouw transitie
Is de mijne
Hoe synchroon
lopen onze tijden
Dochter en moeder
En altijd voor altijd
verbonden, gekoppeld
Mijn kleine meid
Mijn grote trots
Je slaapt zo lief
Elke verandering
Ik volg je op de voet
Je betreedt de paden
Die ik zorgelijk behoed
(Voor altijd moeder)
Lieve kleine
Groter en groter
Jouw transitie
Is de mijne
Hoe synchroon
lopen onze tijden
Abonneren op:
Posts (Atom)
